اختلال عملکرد غدد میبومین

مترجم: دکتر مجید شمس: فلوشیپ قرنیه- چشم‌پزشک- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی * این مقاله ترجمه‌ای از مجموعه “Focal Point” مربوط به ماه December سال 2014 با عنوان “Meibomian Gland Dysfunction” می‌باشد. مقدمه      اختلال عملکردی غدد میبومین (MGD) یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که یک چشم‌پزشک عمومی با آن روبه‌رو می‌شود. شیوع آن بین 38 تا 70 درصد است. MGD مرتبط با بلفاریت خلفی است، اما خود یک بیماری جداگانه است که می‌تواند منجر به التهاب شود که ممکن است تظاهرات بالینی داشته یا نداشته باشد.  MGD با و بدون التهاب می‌تواند باعث علایم و احساس ناراحتی یا اختلال در دید به دلیل عدم ثبات لایه اشکی شود. تولید چربی‌ها به وسیله غدد میبومین باعث ثبات لایه اشکی می‌گردد و تغییر این چربی‌ها می‌تواند باعث کاهش ثبات لایه اشکی شود. MGD شایع‌ترین علت خشکی چشم به دلیل تبخیر سریع اشک (EDE, evaporate dry eye) می‌باشد که می‌تواند با یا بدون خشکی چشم به دلیل کاهش تولید قسمت آبکی اشک باشد (ADDE, aqueous deficient dry eye). در گذشته به دلیل نبودن توافق بر سر تعریف MGD شناخت MGD محدود بود و شیوع آن هم کم‌تر تخمین زده می‌شد. در سال 2011 انجمن لایه اشکی و سطح چشم (www.tearfirm.org) و حامیان مالی و کارگاه بین‌المللی بر روی MGD برگزار نمودند تا به یک تعریف جامع و یک سامانه تقسیم‌بندی و الگوریتم درمانی بر اساس پاتوژنز و تظاهرات بالینی MGD برسند. علاوه بر این، فن‌آوری‌های جدید برای به تصویر کشیدن غده‌ها تحت شرایط درون‌بافتی و آنالیز طیف‌سنجی تغییرات چربی و پروتیین غدد میبومین توسعه یافتند. میبوسکوپی فروسرخ و بیومیکروسکوپی کان‌فوکال تحت شرایط درون‌بافتی اجازه دیدن غدد به طور مستقیم را فراهم کردند. روش‌های طیف‌سنجی متعددی (از قبیلFourier transform infrared spectroscopy, nuclear magnetic resonance spectroscopy, raman spectroscopy) اجازه اندازه‌گیری ترکیب و رفتار چربی‌ها در ترشحات غدد میبومین را فراهم می‌کنند.